Ilaria Biotti
The happy souvenir project, 2013, μπλογκ, QR κώδικας, χάρτινη μακέτα προς εκτύπωση και νεροχύτης, διαστάσεις μεταβλήτες
The happy souvenir project, 2013, blog, QR code, printable paper model and sink installation, variable dimensionsHow can a non-existing memory be built? The memory of drinking from Sariza's Source and never having been on Andros island. According to different theories, from the Adamic language to the True Name theory, "Naming is the primal history [Urgeschichte] of signifying (…)" (The Origin of German Tragic Drama, trans. John Osborne, London: Verso, 1998. p.166). In this context: - naming a paper-sink-water-filter “Sariza” - giving it the lion like appearance of the original one in the fountain - writing the same words inscribed on the side - installing the filter on a private house water source should give the source Sariza’s power. This could be a way to bring Sariza's-happy-water directly from Andros to every house, and make everyone be able to enjoy it’s benefits. This can be the spring of happiness.thehappysouvenirproject.com
cv
Το 2007 η Ilaria Biotti αποφοίτησε από το τμήμα Εικαστικών τεχνών της Ακαδημία Τεχνών της Φλωρεντίας. Το 2008 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο σχεδιασμό videogame στο Istituto Europeo di Design της Ρώμης. Παρακολουθεί το μεταπτυχιακό πρόγραμμαArt in Context στη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου. Έχει πάρει μέρος σε residencies σε Ιταλία και Γερμανία. Συμμετέχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ευρώπη και έχει βραβευτεί για τη δουλειά της.
In 2007 Ilaria Biotti obtained a BA in Visual Arts from the Art Academy of Florence. In 2008 she completed her Master's degree in Videogame Design in the Istituto Europeo di Design, Rome. She is currently attending the Master course Art in Context in UDK Berlin. She has taken part in numerous residencies in Italy and Germany. She has been exhibiting in group shows in Europe and has gained several distinctions for her work.
http://ilariabiotti.com/
http://ilariabiotti.com/
Βασίλης Γεροδήμος
Untitled, 2013, εγκατάσταση, χαρτόνι και χαρτί, διαστάσεις μεταβλητές
Untitled, 2013, installation, cardboard and paper, variable dimensions
cv
Ο Βασίλης Γεροδήμος (1977, Άρτα) ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε αρχικά μαρμαρογλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου και αργότερα αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή τον Γιώργο Λάππα. Το κυρίως σώμα του έργου του αποτελείται από μεγάλες εγκαταστάσεις in situ για τις οποίες ο καλλιτέχνης συχνά χρησιμοποιεί υλικά που βρίσκει επιτόπου. Στο εργαστήριο, το χαρτί και το ξύλο απαρτίζουν το κεντρικό εικαστικό του λεξιλόγιο. Έχει εκθέσει τη δουλειά του σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σχεδιάζει και κατασκευάζει σκηνικά από το 2004 και έχει συνεργαστεί με αρκετούς σκηνογράφους και σκηνοθέτες.
Vassilis Gerodimos (born 1977, Arta, Greece) lives and works in Athens, Greece. He initially studied marble sculpture at the School of Fine Arts of Panormos-Tinos and later graduated the Athens School of Fine Arts under professor George Lappas. The main body of his work consists of large in situ installations, for which the artist oftentimes uses materials he finds on site. In his studio, paper and wood constitute his central visual vocabulary. His artwork has been presented in group exhibitions in Greece and abroad. He has been designing and constructing sets since 2004 and has collaborated with numerous set designers and directors.
http://vasilisgerodimos.wordpress.com/Valentina Jager
Pick a wish
and use it wisely
Take it home for a bountiful harvest
Toss a wish
Someone else will pick it back
Once their own,
the coin will be-gone
Les
Glaneuses, 2013, περίπου 1611 χάλκινα νομίσματα
Les Glaneuses, 2013, (approx.) 1611
copper-coated-steel coins
Les Glaneurs (2013) is based in the tradition of the wishing well. According to this, a well would grant anybody a wish and in exchange, one would drop a coin in it. Following this tradition tourists throw an estimate of 3,000 euros daily into the Fontana di Trevi, in Rome, making one wonder, if that money could be used otherwise.
Water, as the source of life, is for many a matter with healing powers, something for bathing but also something to wish upon. When tossed in the floor, coins become the wishes of others, and inverts the action of collecting and throwing into picking, or better, harvesting -and collecting again-, with a direct approach to the flow of money. The title Les Glaneuses is inspired by the film Les Glaneurs et la Glaneuse (2000) by Agnès Varda, which deals, among others, with the waste of resources and the field and urban gleaning, and is itself inspired in the painting Les Glaneuses by Jean-François Millet from 1857.
cv
Ο τρόπος που αφηγείται κανείς μια ιστορία είναι εξίσου σημαντικός με την ίδια την ιστορία. Το έργο της Valentina Jager (γενν. Puerto Vallarta, Μεξικό 1985) δημιουργείται μέσα σε ένα πεδίο ιστοριών και αφηγήσεων. Η υλικότητα του έργου της αναπτύσσεται είτε μέσω τηςγλυπτικής και της εγκατάσταση - όπου αντικείμενα γίνονται χαρακτήρες - είτε στην εξερεύνηση της προφορικής παράδοσης και του λόγου.
Η Valentina Jager σπούδασε Καλές Τέχνες στο «La Esmeralda», στην Πόλη του Μεξικού και συνεχίζει τις σπουδές της στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Art in Context στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Βερολίνου (UdK).
The way to tell a story plays a role as important as the story itself. The work of Valentina Jager (Puerto Vallarta, Mexico 1985) builds up in the realm of storytelling and narration. The materiality of the work is developed either in sculpture and installation -where objects become characters- or in the exploration of oral tradition and word play.
Valentina Jager studied Fine Arts at 'La Esmeralda', Mexico City and is currently enrolled in the Master Art in Context at the University of Arts Berlin (UdK).
http://valentinajager.com/Barbara Marcel
The weight of the mangrove, 2013, βίντεο-εγκατάσταση, δυο κανάλια, εγχρωμό, με ήχο, 5’ Full HD
The weight of the mangrove, 2013, video
installation, two channels, color, audio, 5 min Full HD
The weight of the
Mangrove comes from a research about the origin of the city of
Rio de Janeiro(Brazil) and the formation of its urban space in constant
dialogue with the natural, geographic and social elements. Since the beginning
of the twentieth century, large urban reforms have transformed the city with
the arrival of the automobile, sanitary reforms, the shift of the industrial
area to the periphery, the expansion of the railways and increasing of the
population. As a consequence of this process, large areas previously occupied
by the sea and mangrove, had to be grounded for the opening of avenues, while
the poorest population of the city was removed from the center, giving a rise
to the formation of slums. Today the process of modifying the urban space
continues to move people and interfere in the natural geography of the city in
favor of a city increasingly global and dynamic. The weight of the Mangrove
proposes a study of the possible weights of a city and its conflicting elements
in space.
Γεννήθηκε το 1985 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία. Ζει και εργάζεται στο Βερολίνο και το Ρίο ντε Τζανέιρο. Έχει πραγματοποιήσει σπουδές Κινηματογράφου στο πανεπιστήμιο Estácio de Sá (UNESA) και φιλοσοφίας στο Federal University of Rio de Janeiro (UFRJ) ενώ από το 2011 παρακολουθεί το μεταπτυχιακό πρόγραμμα "Art in Context" στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Βερολίνου (UdK).
Born in 1985 in the city of Rio de Janeiro, Brazil, lives and works in Berlin and Rio de Janeiro. Marcel studied Film Studies at the University Estácio de Sá (UNESA) and Philosophy at the Federal University of Rio de Janeiro (UFRJ) and is currently part of the Master "Art in Context" at the University of Arts Berlin (UDK).
http://www.barbaramarcel.com.br/es/
http://www.barbaramarcel.com.br/es/
Ιβάν Μαστερόπουλος
Αγ. Γεώργιος, 2013, μικτή τεχνική σε χαρτόνι, 24 x 35 εκ.
St.George, 2013, mixed mediaon cardboard,
24 x 35 cm
Γεννήθηκε το 1979 στη Μόσχα. Μεταξύ 1990-97 φοίτησε στο Καλλιτεχνικό Λύκειο της Μόσχας (MAXΛ). Κατά την περίοδο 1998 -2004 σπούδασε στη Θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ως υπότροφος του Υπουργείου Εξωτερικών Ελλάδος. Από το 2005-2009 σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας (ΑΣΚΤ). Έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα έργα του βρίσκονται σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές στην Ρωσία, την Ελλάδα και άλλες χώρες. Από το 1997 ζει και εργάζεται στο ατελιέ του στην Αθήνα.
Born in Moscow in 1979. From 1990-97 he studied in the Moscow Academic Art Lyceum, Russian Federation. During the years 1999-2004 he studied in the School of Theology in University of Athens (UOA) with the scholarship of the Ministry of Foreign Affairs of Hellenic Republic. From 2005-2009 he studied painting in Athens School of Fine Arts (ASFA). He has taken part in several group exhibitions in Greece and abroad. His works can be found in museums and private collections in Russia, Greece and other countries. From 1997 he lives and works in his atelier in Athens.
http://masteropoulos.gr/
http://masteropoulos.gr/
Αίμη Παλογιανίδου
Out Of Balance, 2013, βίντεο εγκατάσταση, τσιμέντο, ξύλο, μέταλλο και
πλακάκια, 90x190x100 εκ.
Out Of Balance, 2013, video installation,
concrete, wood, metal and tiles,90x190x100cm
Το έργο Out Of Balance
είναι μια εγκατάσταση που αποτελείται από μια βίντεο-προβολή πάνω σε ένα σύνολο
από βιομηχανικά υλικά και ρετάλια που συλλέγω από τους δρόμους τις πόλης. Εγκατάσταση και
βίντεο-προβολή δημιουργούν έναν αρχιτεκτονικά δομημένο χώρο. Η σύλληψη του
έργου επικεντρώνεται στην αναζήτηση της σχέσης του χώρου αυτού με τη ρέουσα κίνηση και το άμορφο
σχήμα του νερού. Σε τι βαθμό αυτό συνυπάρχει με το χώρο, εξουδετερώνεται ή τον
αλλοιώνει;
Με ενδιαφέρει η ιδιότητα της ευελιξίας του νερού και η ικανότητα προσαρμογής του στο σχήμα του δοχείου/χώρου που το εμπεριέχει. Το δοχείο λειτουργεί ως χώρος περιοριστικός. Συμμαζεύει, περιορίζει, συμμορφώνει, καθοδηγεί, πειθαρχεί. Στην περίπτωση αυτή τη θέση του δοχείου παίρνουν τα αυστηρά γεωμετρικά σχήματα των δομικών υλικών που συνθέτουν την εγκατάσταση.
Πώς η ανάπτυξη των σύγχρονων μεγαλουπόλεων επηρεάζει το νερό ως δημόσιο αγαθό και βασική πηγή ζωής; Στο βίντεο προβάλλονται σκηνές και εικόνες από την ταινία Koyaanisqatsi: Life Out Of Balance του Godfrey Reggio, όπου το φυσικό στοιχείο του νερού προβάλλεται σε όλο του το μεγαλείο ενώ την ίδια στιγμή η ταινία εστιάζει στην απειλή του φυσικού τοπίου από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη και εξάπλωση του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού.
cv
H Αίμη Παλογιαννίδου γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 2009 και πήρε πτυχίο Ζωγραφικής με «Άριστα», με καθηγητή τον Γ. Ψυχοπαίδη. Το 2011 αποφοίτησε από το Central Saint Martins College of Art & Design του Λονδίνου όπου ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της σε MA Fine Art. Σήμερα ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.
Το 2006 είχε εξάμηνη παρακολούθηση του Video & Sound course στο Willem De Kooning Academy Rotterdam στην Ολλανδία με το πρόγραμμα Erasmus. Το 2007 εργάστηκε δίπλα στον γλύπτη Taki ως προσωπική βοηθός του, ενώ έλαβε εξάμηνη υποτροφία από το ίδρυμά του, Κ.Ε.Τ.Ε (Κέντρο Ερευνών Τεχνών και Επιστημών), για τη μελέτη που έκανε πάνω στο έργο και το σύγγραμμα του γλύπτη. Το 2010 έλαβε υποτροφία από το ίδρυμα ΙΚΥ για τις μεταπτυχιακές σπουδές της στην Αγγλία. Το 2011 επιλέχτηκε 1η επιλαχούσα για το βραβείο Chadwell στο Λονδίνο. Από το Μάρτιο του 2012 μέχρι σήμερα εργάζεται στη Saatchi Gallery του Λονδίνου. Έχει λάβει συμμετοχή σε σειρά ομαδικών εκθέσεων σε Ελλάδα και Ευρώπη.Με ενδιαφέρει η ιδιότητα της ευελιξίας του νερού και η ικανότητα προσαρμογής του στο σχήμα του δοχείου/χώρου που το εμπεριέχει. Το δοχείο λειτουργεί ως χώρος περιοριστικός. Συμμαζεύει, περιορίζει, συμμορφώνει, καθοδηγεί, πειθαρχεί. Στην περίπτωση αυτή τη θέση του δοχείου παίρνουν τα αυστηρά γεωμετρικά σχήματα των δομικών υλικών που συνθέτουν την εγκατάσταση.
Πώς η ανάπτυξη των σύγχρονων μεγαλουπόλεων επηρεάζει το νερό ως δημόσιο αγαθό και βασική πηγή ζωής; Στο βίντεο προβάλλονται σκηνές και εικόνες από την ταινία Koyaanisqatsi: Life Out Of Balance του Godfrey Reggio, όπου το φυσικό στοιχείο του νερού προβάλλεται σε όλο του το μεγαλείο ενώ την ίδια στιγμή η ταινία εστιάζει στην απειλή του φυσικού τοπίου από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη και εξάπλωση του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού.
cv
H Αίμη Παλογιαννίδου γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 2009 και πήρε πτυχίο Ζωγραφικής με «Άριστα», με καθηγητή τον Γ. Ψυχοπαίδη. Το 2011 αποφοίτησε από το Central Saint Martins College of Art & Design του Λονδίνου όπου ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της σε MA Fine Art. Σήμερα ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.
Aimy Palogiannidou was born in Athens in 1981. In 2009 she graduated with distinction from Athens School of Fine Arts, where she studied with G. Psychopaidis. In 2011 she completed her Master's Degree in Central Saint Martins College of Art & Design in London. She now lives and works in London.
In 2006 she attended the Video & Sound course in Willem De Kooning Academy in Rotterdam. In 2007 she worked with the sculptor Takis as his personal assistant and received a scholarship from his foundation, KETE, for her study on his work and writings. In 2010 she received a scholarship from the Greek Foundation of State Scholarships for her master studies in England. In 2011 she was shortlisted for Chadwell Award. Since March 2012 she has been working in Saatchi Gallery, London. She has taken part in group exhibitions in Greece and in Europe.
http://www.aimypalo.com/Γιάννης Παππάς
πηγή δακρύων, 2013, εγκατάσταση, πέτρες και πολυεστέρας, διαστάσεις
μεταβλητές
spring of tears, 2013, installation,
stones and polyester, variable dimensions
cv
Η εγκατάσταση «Πηγή Δακρύων» προσεγγίζει
το διπολικό συμβολισμό της πηγής, που από την αρχαιότητα και ανά τους πολιτισμούς
συνδέεται με την αγνότητα και το αμόλυντο, αλλά και την επικινδυνότητα ως προς
την προσέγγιση των υδάτων της. Το νερό, κύριο στοιχείο ζωής και σύστασης του
ανθρώπινου σώματος εκδηλώνεται μέσα από πρακτικές και μεταφορές ως ενοποιητικό
στοιχείο ανάμεσα στον άνθρωπο και το θείο. Η μυστηριακή δύναμη που αποδίδεται
στο στοιχείο του νερού σε τελετουργική χρήση αποτελεί στάδιο μετάβασης και στοιχείο
υπερβατικότητας και κάθαρσης. Η «σταυροπηγιακή» σύνδεση (συμβόλου,
φυσικού στοιχείου και διαδικασίας κατασκευής) εμπεριέχει την αυθυπέρβαση των
χωρικών σημείων μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου, όπως και την αντιθετική
συνύπαρξη του συναισθήματος «χαρμολύπης».
Ο Γιάννης Παππάς γεννήθηκε στην Πάτμο το 1978. Το 2009 αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας όπου έκανε σπουδές στη Γλυπτική. Κατά τον τελευταίο χρόνο των σπουδών του παρακολούθησε τη Möbus Klasse στο Univerität der Kunste του Βερολίνου. Έχει εργαστεί ως συντηρητής έργων τέχνης για το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού και έχει στο ενεργητικό του δημοσιεύσεις και εκθέσεις στο Πεκίνο, τη Χάγη, το Λονδίνο, την Ιταλία, την Ινδία, το Κάιρο, τη Γερμανία και την Ελλάδα. Ζει και εργάζεται στο Βερολίνο με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2013 ο Γιάννης Παππάς ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Space Strategies του τμήματος εικαστικών και επιστημονικών σπουδών της Ακαδημίας Τεχνών Weißensee του Βερολίνου. Η δουλειά του επικεντρώνεται κυρίως σε γλυπτικές επεμβάσεις στο δημόσιο χώρο, με έμφαση στον κοινωνικό ρόλο των εγκαταστάσεων της δημόσιας σφαίρας και στο διάλογο μεταξύ πρακτικών της κλασικής γλυπτικής και σύγχρονων ψηφιακών πρακτικών και performaces.
Born in Patmos Island in 1978; graduated in 2009 from Athens School of Fine Arts with a degree in Sculpture. During the last year of his studies he attended Möbus Klasse in Univerität der Kunste, Berlin. He worked as conservator of art in the Greek Ministry of Culture with publications and participations to exhibitions in Petit Palette, Beijing, Hague, London, Italy, India, Cairo, Germany and Greece. He lives and works in Berlin, awarded by Academy of Athens and National Scholarship Foundation. In 2013 Yiannis Pappas graduated from the artistic and scientific fields of studies in Academy of Arts Weißensee, Berlin (Master of Arts, Space Strategies). His work focuses mainly on sculptural interventions in the public space, with an emphasis on the social function of installation in the urban sphere and the dialogue between classical sculptural practices and contemporary digital practices and performances.
http://www.yiannispappas.com/en/index.html
http://www.yiannispappas.com/en/index.html
Γιώργος Παπαδάτος
σημειώσεις για ένα μεταβατικό μνημείο 2013, c-print, ed 5, 50x70εκ,
notes on a transitional monument 2013,
c-print, ed 5, 50x70cm
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε στην Ακαδημία καλών τεχνών της Ρώμης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σημαντικότερες από τις ατομικές εκθέσεις: Corporate cities Ltd, E31 gallery,Αθήνα (2007) Light unit factories, Galleria Umberto di Marino,Νάπολη (2002) The master-list of dead media,Palazzo delle Esposizioni,Ρώμη (2000). Eχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις μεταξύ των οποίων : Διευρυμένες οικολογίες, ΕΜΣΤ, Αθήνα, (2009), Delphi is a place to meet,Ελληνοαμερικανική Ένωση, Αθήνα (2009)Round Trip, Couvent des Recollets, Παρίσι (2007) Gates,Cruisesterminal,Μπάρι (2006) Napoli Presente, Palazzo delle Arti,Νάπολη -Inhabituel,Fabbrica del Vapore,Μιλάνο(2005) Αθήνα by Art ,Αθήνα(2004)Tirana Biennale2,Τίρανα -RAM,Utopia station,50th Venice Biennial,Βενετία(2003) SuperMover, Fotofest,Χιούστον, Η.Π.Α.(2002) Gravità Zero,Palazzo delle Esposizioni,Ρώμη(2001) Ventana Hacia Venus, Bienel de la Habana,Αβάνα(2000) Fuoriuso‘99, Ex Clinica Baiocchi, Πεσκάρα (1999). Έχει συμμετάσχει σε προγράμματα residency όπως Nordisk Kunstarsenter Dalsasen, Dale i Sunnfjord,Νορβηγία(2005) Centre International Couvent des Récollets,Παρίσι (2003/4). Έχει επιμεληθεί projects πως το After the rage, Beton7 (2011) και Public Domain (με την Άρτεμη Ποταμιάνου) ,Kulturhuset, Στοκχόλμη (2012).
Είναι ιδρυτικό μέλος της Lo and Behold από το 2008.
Born in Athens 1969. He studied in the fine arts academy of Rome.He lives and works in Athens. Main solo shows:Corporate cities Ltd, E31 gallery,Athens (2007) Light unit factories, Galleria Umberto di Marino,Naples (2002) The master-list of dead media, Palazzo delle Esposizioni,Rome (2000). He participated in many group shows such us: Forgetmenot, curated by Sumermina, Elica gallery, Athens (2012), PIGS Case, curated by Lo and Behold ,Kulturhuset Stockholm, Sweden (2011), Battlefield , Taf, Athens, Greece (2010), Expanded ecologies, EMST. Athens (2009), Delphi is a place to meet,Greek American Union,Athens(2009)Round Trip, Couvent des Recollets, Paris(2007) Gates,Cruises terminal,Bari(2006) Napoli Presente, Palazzo delle Arti,Νaples -Inhabituel,Fabbrica del Vapore,Μilan(2005) Αθήνα by Art ,Athens(2004)Tirana Biennale2,Tirana -RAM,Utopia station,50th Venice Biennial,Venice(2003) SuperMover, Fotofest,Huston,USA(2002) Gravità Zero, Palazzo delle Esposizioni,Rome(2001) Ventana Hacia Venus, Bienel de la Habana,Habana,Cuba(2000) Fuoriuso‘99, Ex Clinica Baiocchi,Pescara(1999). He participated in residency programs such us: Nordisk Kunstarsenter Dalsasen, Dale i Sunnfjord,Norway (2005) Centre International Couvent des Récollets,Paris(2003/4). He has curated projects such as After the rage, Beton7 (2011) and Public Domain (with Artemis Potamianou) ,Kulturhuset, Stockholm (2012)
Γιάννης Παπαδόπουλος
εκκρεμότητες, 2013, εγκατάσταση, μεταβλητές διαστάσεις
pendings,
2013, installation, variable dimensions
cv
Ο Γιάννης Παπαδόπουλος(1975, Πάτρα) σπούδασε Καλές Τέχνες και Μαθηματικά στην Έλλαδα και την Ολλανδία. Ζει και εργάζεται στην Αμβέρσα, Βέλγιο. Τα έργα του είναι αιχμηρά σημεία διέλευσης μεταξύ γλωσσολογίας υλικών, εκδηλώσεων και εκδόσεων.
Yiannis Papadopoulos(1975, Patras, GR) has studied Fine Arts and Mathematics in Greece and in The Netherlands, lives in Antwerp, Belgium. His works are sharp crossings between materials, linguistics, events and publications.
http://roma50-6126.blogspot.gr/
http://roma50-6126.blogspot.gr/
Weimar Public
(Εριφύλη Βενέρη και Λουκάς Μπαρτατίλας)
Poems 2013, εγκατάσταση, διαστάσεις μεταβλητές
Poems 2013, installation, variable dimensions
Για την έκθεση “Πηγές/ Springs and sources” οι WP όρισαν σαν «πηγή» την έννοια της καταγωγής κι εστίασαν στις μνήμες, τις ιδιαιτερότητες, και τις πολυπλοκότητες με τις οποίες αυτή μπορεί να συνδέεται στο σύγχρονο διαπολιτισμικό περιβάλλον. Στο περιβάλλον όπου η μετακίνηση και η τεχνολογία κυριαρχούν και διαπλέκονται.
Η νοηματική αφετηρία του έργου
«Ποιήματα» βασίστηκε σε μια σειρά αλληλοσυσχετισμών. Αρχικά η Άνδρος, από τη
μία ως ο τόπος πραγματοποίησης της έκθεσης και από την άλλη η σύνδεσή της -για
τους ανθρώπους των γραμμάτων
και των τεχνών- με την προσωπικότητα του Ανδρέα Εμπειρίκου, μέσα από την
επιρροή που άσκησε ως ο τόπος καταγωγής του στο έργο του. Στην Άνδρο ο
Εμπειρίκος συνέγραψε πολλά από τα ποιήματα και τα γραπτά του και «ησθάνθην
αμεσότερα και βαθύτερα και δια πρώτην φοράν την ποίηση που περιέχει και αναδύει
ένα τοπείον»[1]. Παράλληλα,
ο Εμπειρίκος είναι ο εισηγητής του υπερρεαλισμού στον ελληνικό χώρο και υπήρξε
ταυτόχρονα ένας κοσμοπολίτης λογοτέχνης που έζησε για μεγάλα διαστήματα σε
ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις της εποχής, ερχόμενος σε επαφή με τα τότε σύγχρονα
ρεύματα σκέψης. Τέλος, είναι εκπρόσωπος μιας ευρύτερης γενιάς, αυτής του '30,
που ανάμεσα σε άλλα επιχείρησε τη σύζευξη της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας και των
ιδιαίτερων ελληνικών χαρακτηριστικών, σαν μια νέα προσέγγιση του ελληνικού
τόπου.
Τo παρόν έργο είναι προϊόν μιας
διαδικασίας αποτελούμενης από δύο επιμέρους στάδια. Κατά το πρώτο στάδιο, το
δίπολο καταγωγή και ζωή στο εξωτερικό αποτέλεσε τη βάση μιας σειράς τακτικών
μεταξύ μας συναντήσεων, κατά τις οποίες λάμβανε κάθε φορά χώρα η ανάγνωση
προσωπικών μας κειμένων. Στα κείμενα αυτά, γραμμένα εν είδει σκέψεων με τη
μορφή «αυτόματης γραφής», συνυπήρχαν η καθημερινότητα, η νοσταλγία, η πατρίδα, η
προσαρμογή. Ή αλλιώς, σκέψεις για το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Από τα
κείμενα αυτά ξεκίνησαν συζητήσεις και προέκυψε ανταλλαγή.
Κατά το δεύτερο στάδιο, επιλέξαμε
αποσπάσματα των παραπάνω κειμένων για να τα επεξεργαστούμε στον αυτόματο
μεταφραστή της Google από τα ελληνικά –την μητρική μας
γλώσσα, στα γερμανικά –την επίσημη γλώσσα της χώρας στην οποία ζούμε, και τέλος
πάλι πίσω στα ελληνικά. Το νέο αποτέλεσμα -λόγω της ανακρίβειας του αυτόματου
διαδικτυακού μεταφραστή- περιέχει για εμάς τον συμβολισμό της μεταβολής, της
μετατροπής, της μετατόπισης, όπου ίσως κάτι χάνεται αλλά ίσως κάτι καινούριο
συντίθεται. Χάριν του αποσπασματικού χαρακτήρα που προκύπτει, θεωρούμε
παιγνιωδώς τα αποσπάσματα σαν μια ποιητική σειρά.
Ο ιδιαίτερος χώρος του παλιού σχολείου
της κοινότητας των Αποικίων μας οδήγησε στη σύνθεση μιας in-situ εγκατάστασης. Τα «Ποιήματά» μας
παρουσιάζονται πάνω σε ένα ξύλινο θρανίο (εκτύπωση σε διαφάνεια), ώστε να
παραπέμπουν σε γραφές συμμαθητών που μοιράζονται το ίδιο θρανίο. Να θυμίζουν ίχνη
της μεταξύ τους γραπτής επικοινωνίας ή αποτυπώματα μιας διαδικασίας γνώσης και
κοινής πορείας, διαδικασίες δηλαδή ανάλογες με αυτές που ακολούθησαμε για τη
δημιουργία του έργου μας.
cv
H καλλιτεχνική ομάδα Weimar Public αποτελείται από τους Εριφύλη Βενέρη (1983, Αθήνα) και Λουκά Μπαρτατίλα (1981, Αθήνα). Η συνεργασία τους επικεντρώνεται στη δημιουργία έργων που βασίζονται σε διαφορετικές εκφράσεις του γραπτού λόγου. Έργα τους έχουν παρουσιαστεί στο ΕΜΣΤ, στη Βαϊμάρη και στην 12η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής Βενετίας (στις παράλληλες καλλιτεχνικές δράσεις του Ελληνικού Περιπτέρου - 2010). Έχουν συμμετάσχει σε καλλιτεχνικό residency στο Κάσελ και με κείμενο τους στην ετήσια περιοδική έκδοση "Stadtkunst / Kunststadt" (BBK Βερολίνο- 2013). Ζουν και εργάζονται στο Βερολίνο.
H καλλιτεχνική ομάδα Weimar Public αποτελείται από τους Εριφύλη Βενέρη (1983, Αθήνα) και Λουκά Μπαρτατίλα (1981, Αθήνα). Η συνεργασία τους επικεντρώνεται στη δημιουργία έργων που βασίζονται σε διαφορετικές εκφράσεις του γραπτού λόγου. Έργα τους έχουν παρουσιαστεί στο ΕΜΣΤ, στη Βαϊμάρη και στην 12η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής Βενετίας (στις παράλληλες καλλιτεχνικές δράσεις του Ελληνικού Περιπτέρου - 2010). Έχουν συμμετάσχει σε καλλιτεχνικό residency στο Κάσελ και με κείμενο τους στην ετήσια περιοδική έκδοση "Stadtkunst / Kunststadt" (BBK Βερολίνο- 2013). Ζουν και εργάζονται στο Βερολίνο.
The
group Weimar Public consists of Loukas Bartatilas (1981, Athens)and Eriphyli
Veneri (1983, Athens). Their cooperation focuses on different uses of written
speech. Their work has been presented in EMST, Athens, in Weimar and in the 12th
Architectural Biennale of Venice (side-event participation of the Greek
Pavillion - 2010). They participated in the artist residency in Kassel,
Germany. Text of theirs has been published in the annual publication
"Stadtkunst / Kunststadt" (BBK Berlin- 2013). They live and work in
Berlin.
Sarah de Wilde
water, 2013, φωτογραφικό υλικό
water, 2013, photographic material
cv
(1981, Temse)
Φανταστείτε:
Τεράστια κύματα που σπάνε στη βάση ενός γκρεμού / την απεραντοσύνη του ανοιχτού χώρου / τη μυρωδιά φρεσκοξεφλουδισμένου μανταρινιού… Έννοιες ή τόποι που τυπικά αποτελούν πηγές έμπνευσης. Στις ονειρικές φωτογραφίες της De Wilde όμως οι εικόνες απευθύνονται στη φαντασία.Η δουλειά της συχνά χαρακτηρίζεται από μια χαμηλόφωνη, ενδόμυχη διερεύνηση μιας σύγχρονης κοινής συνείδησης. Εικόνες που μοιάζουν αρχετυπικές μνήμες είναι ταυτόχρονα αυστηρά προσωπικές. Πρόκειται για μια υποκειμενική αντίληψη της ύλης, του φωτός, του χρώματος και του τόπου.
Η Sarah De Wilde ζει και εργάζεται στην Αμβέρσα. Έχει σπουδάσει στην Antwerp Royal Academy of Fine Arts και παρουσιάζει τη δουλειά της σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις.
(1981, Temse)
Imagine:
the breaking of huge waves on the base of a rocky cliff / the vastness of open space / the scent of fresh peeled mandarin, ... These may be concepts or places that would typically inspire. However, in the oneiric photographs of De Wilde, they become not exclusively image, but also imagination.
Her work is often characterized by a quiet, intimate interrogation of a contemporary common conscience; they seem archetypical memories but at once are intensely personal and private. It is a subjective perception of matter, light, color and place.
Sarah De Wilde lives and works in Antwerp. She has studied at the Antwerp Royal Academy of Fine Arts and lately has been showing her work within both group and solo exhibition formats.
the breaking of huge waves on the base of a rocky cliff / the vastness of open space / the scent of fresh peeled mandarin, ... These may be concepts or places that would typically inspire. However, in the oneiric photographs of De Wilde, they become not exclusively image, but also imagination.
Her work is often characterized by a quiet, intimate interrogation of a contemporary common conscience; they seem archetypical memories but at once are intensely personal and private. It is a subjective perception of matter, light, color and place.
Sarah De Wilde lives and works in Antwerp. She has studied at the Antwerp Royal Academy of Fine Arts and lately has been showing her work within both group and solo exhibition formats.
Franziska Wildt
The Tragedy of the Common 2013, εγκατάσταση, διαστάσεις μεταβλητές
Many countries have traditions to celebrate
feasts with a banquet, where all the food is shared with everyone. In these
traditions the relationship between common goods and community is rendered
visible: They mutually generate each other. In China this is reflected not only
in the activity of sharing itself, but also in the special shape of the table.
The dishes are placed in the middle of a round disk, which is installed on an
equally round table. The community is seated around the table and the dishes
are shared amongst them. The shape of the table is defined by the social act
and at the same time retroacts on it. It therefore functions as a metaphor for
the relationship between community and common good and will serve as a model
for my installation.
The Common property as a resource and source
for a solidary community is the subject of my installation. As a source for
Andros I therefore want to initiate what is called a "Gabentisch" in
German – which is a table of gifts. I will ask the inhabitants of Andros, which
things they need but don't have, and which things they have and are willing to
give to the community. In this way I will collect presents, which will then be
installed on a Chinese-style table in the exhibition space. Which kind and
amount of objects will be presented, therefore depends on the community.
Everyone visiting the exhibition can become part of the community by adding an
object. One can subsequently withdraw from the community by taking the object
out again. All the objects on the table become common goods, which can be
borrowed and used by everyone who is part of the community. None of the objects
can be turned into private property. After the exhibition the table will remain
in Andros and can be used by the community, which includes everyone who has
added a present.
The destruction of the common is however, not
an inescapable necessity, as the term "tragedy" might imply. The Nobel
Prize laureate Elinor Oström investigates in her research how self-organization
and self-administration of local communities leads to successful handling of
commons. The most important insight from this seems to be, that there is no
universal set of rules for the successful treatment of commons, except the
rule, that the rules have to be developed and applied by the local community
itself. Therefore the rules I have developed for the initiation of the
sharetable, as explained above, may be changed by the community according to
their needs and wishes. In this way, I hope that on the table of presents for
Andros, a comedy, rather than a tragedy may take place.
Unfortunately common property is often affected
by the so called "common dilemma" also referred to as "The
Tragedy of the Common". This denotes a certain kind of social dilemma, in
which the short-term individual benefits are in conflict with the long-term
benefits of the community. Examples for this are the pollution of the oceans
and the overfishing of them, or the deforestation of the rain forests.
Politicians and economists often use this dilemma to justify privatization
policies. However, this argumentation
ignores, that the described dilemma itself can be viewed as a kind of
privatization process: A common property is accumulated by individual subjects
through disproportional use. Therefore privatization of common property can
never be a solution for the common dilemma; it is a variation of it.
cv
(1984)Η Franziska Wildt από το 2010 σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Βερολίνου. Το καλοκαίρι του 2012 φοίτησε στο NormalUniversity της Σαγκάης. Από το 2005 έως το 2010 σπούδασε Ψυχολογία στο Goethe University και εργάστηκε στο Max Planck Institut for BrainResearch στη Φρανκφούρτη. Έχει εκθέσει ατομικά και ομαδικά στη Γερμανία και την Ελλάδα.
(1984)Franziska Wildt has been studying art at the University of Arts Berlin since 2010. In the summer of 2012 she studied in Shanghai Normal University. In the years 2005-2010 she studied psychology at the Goethe University, (Dipl.Psych) and worked at Max Planck Institut for Brain Research, Frankfurt am Main. She has been exhibiting in solo and group exhibitions in Germany and Greece.
Κώστας Τζημούλης
Seagull’s gaze, 2013, ψηφιακή εκτύπωση, 30x15εκ.
Seagull’s
gaze, 2013, digital print, 30x15cm
cv
Ο Κώστας Τζημούλης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Παρακολούθησε τα μεταπτυχιακά προγράμματα Dutch Art Institute (DAI, 2011) και MA in Art and Media Practice στο Westminster University (2003) με υποτροφίες από το ίδρυμα Μιχελή (2009) και ΙΚΥ(2002-2003) αντίστοιχα. Αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) το 2005 στο εργαστήριο του Γ.Λάππα με Άριστα για το οποίο βραβεύτηκε με το Βραβείο της Eurobank. Επίσης έχει σπουδάσει Γραφιστική (1998) στο ΤΕΙ-Αθήνας.Έχει πραγματοποιήσει ατομικές και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, σεμινάρια και residencies στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Kostas Tzimoulis was born in Thessaloniki and currently lives and works in Athens. He holds a MFA in Fine Arts from Dutch Art Institute (DAI, 2011) and MA in Art and Media Practice from Westminster University (2003). For his Master's degrees he received respectively scholarships from Micheli Foundation (2009) and IKY (State Scholarships Foundation) (2002-2003). He graduated from Athens School of Fine Arts (BA) (2005) where he studied Sculpture (under George Lappas). He has been awarded the EFG Private Banking Prize (2005) for his graduation with “Distinction”. He also studied Graphic Design (BA) at the Technological Educational Institute (TEI) of Athens (1998). He has been exhibiting in solo and group exhibitions in Greece and abroad (Bosnia and Herzegovina, Serbia, Turkey, Poland, The Netherlands, India, England, France, Spain etc), since 2003, and he has participated in several projects, workshops and artist in residencies programs.
http://www.kostastzimoulis.net/index.html
Δέσποινα Φλέσσα
Is there something hidden there?
Or is this a utopic search for something that
does not exist?
The work deals with questions on what can be
imagined and what cannot... it is an attempt of finding what is underneath and
hidden in relation to what is real and what is imaginary. If every view of a
place is grounded by a specific horizon - a particular view of the world - how
must such a horizon be placed in order to be effective as well as affective: should
it be nearby or faraway, unattainable? Real, or a totally imaginary? The
horizon is not only reflected in terms of visualization - image, but also in
terms of vicinity and velocity: are we close by or a long way away?
cv
Ο Κώστας Τζημούλης γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Παρακολούθησε τα μεταπτυχιακά προγράμματα Dutch Art Institute (DAI, 2011) και MA in Art and Media Practice στο Westminster University (2003) με υποτροφίες από το ίδρυμα Μιχελή (2009) και ΙΚΥ(2002-2003) αντίστοιχα. Αποφοίτησε από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ) το 2005 στο εργαστήριο του Γ.Λάππα με Άριστα για το οποίο βραβεύτηκε με το Βραβείο της Eurobank. Επίσης έχει σπουδάσει Γραφιστική (1998) στο ΤΕΙ-Αθήνας.Έχει πραγματοποιήσει ατομικές και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, σεμινάρια και residencies στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Kostas Tzimoulis was born in Thessaloniki and currently lives and works in Athens. He holds a MFA in Fine Arts from Dutch Art Institute (DAI, 2011) and MA in Art and Media Practice from Westminster University (2003). For his Master's degrees he received respectively scholarships from Micheli Foundation (2009) and IKY (State Scholarships Foundation) (2002-2003). He graduated from Athens School of Fine Arts (BA) (2005) where he studied Sculpture (under George Lappas). He has been awarded the EFG Private Banking Prize (2005) for his graduation with “Distinction”. He also studied Graphic Design (BA) at the Technological Educational Institute (TEI) of Athens (1998). He has been exhibiting in solo and group exhibitions in Greece and abroad (Bosnia and Herzegovina, Serbia, Turkey, Poland, The Netherlands, India, England, France, Spain etc), since 2003, and he has participated in several projects, workshops and artist in residencies programs.
http://www.kostastzimoulis.net/index.html
Δέσποινα Φλέσσα
Untitled, 2012, λάδι σε μουσαμά, 120x120 εκ.
Untitled, 2012, oil on linen, 120x120 cmcv
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Από το 2006 έως το 2012 σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, ενώ το 2010 φοίτησε στο Edinburgh College of Art στο τμήμα Ζωγραφικής. Έχει διακριθεί σε εικαστικούς διαγωνισμούς και λαμβάνει μέρος σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Born in Athens in 1986. She lives and works in Athens. In 2006-2012 she studied in Athens School of Fine Arts. In 2010 she attended the Painting Department of Edinburgh College of Art. She has been awarded in artistic contests and she takes part in exhibitions in Greece and abroad.
Κώστας Χριστόπουλος
dry,
2013, φωτογραφία
dry, 2013,
photograph
cv
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ίδιας σχολής και είναι υποψήφιος διδάκτορας του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Α.Π.Θ. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές και έχει συμμετάσχει και συνεπιμεληθεί αρκετές ομαδικές εκθέσεις. Είναι μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Φιλοπάππου (www.omadafilopappou.net) και συνδιοργανωτής της πλατφόρμας σύγχρονης τέχνης και λογοτεχνίας The Symptom Projects (www.thesymptomprojects.gr) που δραστηριοποιείται στην Άμφισσα. Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και διαδικτυακό τύπο και συμμετέχει στη συντακτική ομάδα των «Αναγνώσεων» της Κυριακάτικης Αυγής.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών της ίδιας σχολής και είναι υποψήφιος διδάκτορας του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Α.Π.Θ. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές και έχει συμμετάσχει και συνεπιμεληθεί αρκετές ομαδικές εκθέσεις. Είναι μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας Φιλοπάππου (www.omadafilopappou.net) και συνδιοργανωτής της πλατφόρμας σύγχρονης τέχνης και λογοτεχνίας The Symptom Projects (www.thesymptomprojects.gr) που δραστηριοποιείται στην Άμφισσα. Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και διαδικτυακό τύπο και συμμετέχει στη συντακτική ομάδα των «Αναγνώσεων» της Κυριακάτικης Αυγής.
He studied painting and printmaking at the Athens School of Fine Arts (1996-2002). In 1999 he undertook an internship in the Kunsthochschule Berlin Weissensee. Between 2006-2008 he followed a Master Course in Visual Arts at the Athens School of Fine Arts, and since 2010 he is a Ph.D. candidate in the School of Political Sciences, Faculty of Law, Economics and Political Sciences at the Aristotle University of Thessaloniki, Greece. He has 2 solo shows in Greece and has participated in various group shows in Greece and abroad. He is also member of some artistic groups, as Filopappou Group (www.omadafilopappou.net), co- founder of the contemporary art an literature platform The Symptom Projects in Amfissa, Greece (www.thesymptomprojects.gr) and he is writing book and art reviews for Greek newspapers and magazines.
http://www.kostaschristopoulos.com/menu.htm
campus novel
http://www.kostaschristopoulos.com/menu.htm
campus novel
Ground plan, 2013, εγκατάσταση, διαστάσεις μεταβλητές
Ground plan, 2013, installation, variable dimensions
Οι Campus
Novel υιοθετούν την εργαλειακή πρακτική της οπτικοποίησης (χάρτες,
σχεδιάσματα, γραφικές αναπαραστάσεις) επινοώντας μια κάτοψη-δείκτη βασισμένη
στις δυνητικές εκδοχές εντοπισμού της πηγής του Διονύσου όπως εμφανίζονται στο
κείμενο του ιστορικού Δ. Κυρτάτα Ο Διόνυσος στην Άνδρο ή Οι μεταμορφώσεις
ενός μύθου.
cv
(Ινώ Βαρβαρίτη, Γιάννης Δελαγραμμάτικας, Φωτεινή Παλπάνα, Γιάννης Σινιόρογλου, Γιάννης Χειμωνάκης)Η ομάδα δημιουργήθηκε στην Αθήνα το 2011. Επεξεργαζόμαστε πτυχές του πλασματικού ως μεσολαβητές εναλλακτικών πραγματικοτήτων. O χώρος αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τις προσεγγίσεις μας και συχνά δουλεύουμε in situ και σε site-specific έργα. Εκθέσεις: Μαύρη Μαρία, Salon de Vortex @ cheapArt,Αθήνα / Domestic Crisis, Institut für Alles Mögliche,Βερολίνο / Παραλογή, BRDG, Αμβέρσα / Old Masters, New Partners, Πλάτωνος 36,Αθήνα.
(Ινώ Βαρβαρίτη, Γιάννης Δελαγραμμάτικας, Φωτεινή Παλπάνα, Γιάννης Σινιόρογλου, Γιάννης Χειμωνάκης)Η ομάδα δημιουργήθηκε στην Αθήνα το 2011. Επεξεργαζόμαστε πτυχές του πλασματικού ως μεσολαβητές εναλλακτικών πραγματικοτήτων. O χώρος αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τις προσεγγίσεις μας και συχνά δουλεύουμε in situ και σε site-specific έργα. Εκθέσεις: Μαύρη Μαρία, Salon de Vortex @ cheapArt,Αθήνα / Domestic Crisis, Institut für Alles Mögliche,Βερολίνο / Παραλογή, BRDG, Αμβέρσα / Old Masters, New Partners, Πλάτωνος 36,Αθήνα.
(Giannis Cheimonakis,
Giannis Delagrammatikas, Foteini Palpana, Giannis Sinioroglou, Ino Varvariti)The
group was created in Athens, in 2011. We elaborate various aspects ofthe
fictitious as mediators of alternative realities. In our approaches we consider
space to be a decisive factor and we often work in situ and in site-specific
projects. Solo exhibitions: Black Maria, Salon de Vortex @ cheapArt, Athens /
Domestic Crisis, Institut für Alles Mögliche, Berlin / Paralogi, BRDG, Antwerp
/ Old Masters- New Partners, Platonos 36, Athens.
http://campusnovel.blogspot.gr/
http://campusnovel.blogspot.gr/
